Mimo oderwania od rzeczywistości i wyjęcia z kontekstu, wydawnictwo składa się z przemyślanych i spójnych kompozycji, skacząc od punku przez country na synthpopie kończąc. Trzy single, którymi promowano krążek (happiness, love ad, say it again) z jednej strony sugerują nurt w jakim Chair się spełnia – z drugiej strony reszta albumu odkrywa zupełnie nowe karty. Groteska i memiczna otoczka nie powinny odwrócić uwagi od tego co najważniejsze – wypełnionej uczuciami i lękami muzyki. Osobiste historie przeplatają się tutaj z inspiracjami i wieczną potrzebą tworzenia.